Urząd Miasta w Krośnie Odrzańskim informuje, że w związku z obchodami 73. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, w dniu 1 sierpnia br. o godz. 17.00 zostanie nadany na terenie miasta w ramach głośnej próby syren, akustyczny sygnał alarmowy, trwający jedną minutę.
Powstanie Warszawskie było największym zrywem militarnym w okupowanej przez Niemców Europie. Do walki stanęło około 23 tysięcy żołnierzy Armii Krajowej i jej oddziałów pomocniczych (Wojskowa Służba Ochrony Powstania, Wojskowa Służba Kobiet) oraz organizacji scalonych lub formalnie podporządkowanych Armii Krajowej (m.in. Narodowa Organizacja Wojskowa, Organizacja Wojskowa Powstańczego Pogotowia Socjalistów, cześć Narodowych Sił Zbrojnych, Bataliony Chłopskie). Broń posiadało zaledwie 15% z nich. Przeważnie były to: granaty, butelki zapalające, pistolety i karabiny, rzadziej broń maszynowa i tylko pojedyncze sztuki cięższej broni. W Powstaniu Warszawskim uczestniczyły też organizacje niezależne od Armii Krajowej (m.in. Armia Ludowa, Polska Armia Ludowa, Korpus Bezpieczeństwa, Państwowy Korpus Bezpieczeństwa, część Narodowych Sił Zbrojnych), które przystąpiły do walki w łącznej sile około 2 tysięcy żołnierzy dysponujących podobnym uzbrojeniem. Masowo zgłaszali się ochotnicy i siły te wzrosty do około 50 tysięcy. Stan ich uzbrojenia poprawiał się dzięki zdobyczom na nieprzyjacielu i zrzutom alianckim, jednak przez cały czas był słaby i zawsze brakowało amunicji.
Mimo miażdżącej przewagi militarnej i stosowania bestialskich metod walki, wojska niemieckie wszędzie napotykały zaciekły opór. W ciężkich bojach wydzierały jednak powstańcom kolejne części miasta. W lewobrzeżnej Warszawie walki trwały na Woli i na Ochocie do 11.VIII, na Starym Mieście i na Sadybie do2.IX, na Powiślu do 6.IX, w Sielcach (nazywanych Dolnym Mokotowem) do 15.IX, na Powiślu Czerniakowskim (nazywanym Czerniakowem) do 23.IX, na Mokotowie do 27.IX, na Żoliborzu do 30.IX, w Śródmieścia dzień dłużej. Powstanie zakończyło się podpisaniem 2 października 1944 roku układu o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie.
Przewidziane na kilka dni Powstanie trwało 63 dni będąc największym tego typu zrywem wolnościowym w historii II wojny światowej. Mimo ogromnej przewagi militarnej, wojska niemieckie poniosły ogromne, blisko 50% straty: 10 000 poległych, 7000 zaginionych, 9000 rannych. Powstanie było przez nich porównywane z bitwą o Stalingrad.
Po upadku Powstania na osobisty rozkaz Hitlera, przez 3 miesiące opustoszałe miasto było rabowane oraz systematycznie burzone i palone dom po domu przez Niemców. Straty materialne Warszawy można było ocenić dopiero po wkroczeniu do niej Armii Czerwonej i Wojska Polskiego w styczniu 1945 r. Z wykonanej wtedy inwentaryzacji dowiadujemy się, że: mosty i drogi kolejowe zniszczone zostały w 100 proc., teatry i kina - w 95 proc., zakłady przemysłowe – w 90 proc., budynki zabytkowe – w 90 proc., budynki służby zdrowia – w 90 proc., budynki mieszkalne – w 72 proc., szkoły – w 70 proc., budynki i urządzenia elektrowni – w 50 proc., sieć tramwajowa – w 85 proc., tabor tramwajowy – w 75 proc., tabor żeglugi rzecznej – w 85 proc., przewody gazowe – w 46 proc., wodociągi – w 30 proc., nawierzchnie ulic – w 30 proc. Inwentaryzacja objęła jednak wszystkie zniszczenia miasta od września 1939 r. do stycznia 1945 r., bez wyszczególnienia tych, które zaistniały podczas Powstania Warszawskiego.
Po Powstaniu Warszawskim wysiedlono wszystkich pozostałych przy życiu mieszkańców z lewobrzeżnej części Warszawy. Niemcy wygnali ich najpierw do Pruszkowa, gdzie w warsztatach kolejowych urządzili obóz przejściowy Dulag 121. Przeszło przez niego ponad 550 tys. warszawiaków. Wielu z nich wywieziono stąd na przymusowe roboty do Rzeszy lub do obozów koncentracyjnych. Część z wysiedlonych nigdy już nie wróciła do Warszawy.
